Dit verhaal is gebaseerd op een X post van een NL internet vriend. Zoals het vrienden betaamd, zijn we het vaak oneens. Hier zijn X post:

“Schrikken hè, dat item over Shein bij Lubach.
Het goede gedrag, 4 daagse werkweek ‘want ik ben geen slaaf’, een dertiende maand, vier vakanties en het moralistisch vingertje richting Europese bedrijven de zg zakkenvullers met hun vervuilende producten. Toch? Goed dat de EU deze bedrijven veel regels oplegt wat duurzaam produceren betreft!!
Ondertussen ligt de deurmat vol met niet gekeurde en vervuilende troep uit China, gemaakt in fabrieken waar werknemers 18 uur per dag werken met maar 1 vrije dag in de maand, of door onderdrukte Oeigoeren.
Rotzooi die niet meer gerecycled kan worden.
Lekker bezig met zijn allen”

Mijn reactie:

“Eens en oneens” Mijn Internet vriend is een succesvol mode ondernemer. Verdedigd natuurlijk zijn vak.

Ik ben net een wk in NL geweest. Veel NPO (Nieuws TV zenders) gekeken. Een verzameling van onkundige panels. Wist niet wie Lubach was. Nu gegoogled. Humoristisch! Wat een opluchting.

OMijn ervaring met Internet shopping. Tot 2 jaar geleden kocht ik alleen lokaal. Maar vorig jaar gaf de afstandsbediening van onze 12-jaar oude TV het op. Nergens te krijgen. Waar wel? Ali Baba. Ben van mijn geloof afgestapt en besteld. Functioneert tot aan vandaag. Na een week Ali Baba terror vond ik uit hoe daaraf tekomen. Sinds 2 jr dringt ook SHEIN zich bij mij op. Irritant! Nu ben ik daar ook vanaf. Vraag me niet hoe. Maar was wel online nieuwsgierig geworden. Vond op Amazon dingen die hier niet te krijgen waren. En je kon zien waar de producent zat. Dus toch maar besteld. Nu regelmatig. Schaam me dood. Voor de rest trouwe klant bij de groente vrouw, visboer en slager. En bij de DIY shop en een mini SM. Brood bak ik zelf.

En voor mijn vriend: Ik koop al mijn kleding bij een lokale Men-Shop met Spaanse fabrikanten. Geen Chinese troep.

Over de EU.

Heb tot 2010 40jr binnen de EU landen gewerkt. Het begin was OK. Met Niet-EU landen was er een EFTA contract. Maar jaar voor jaar bemoeide zich BRUSSEL steeds meer met binnenlandse aangelegenheden en het apparaat werd steeds zwaarder. Jaarlijks budget nu 110 miljard€.  Operatief budget van 21-27 = 2-Triljoen+. Dit moeten de deelnemende landen ophoesten.

Voorbeelden van verkwisting.
Maandelijkse verhuizing administratie Europees Parlement naar Strasbourg kost 200 miljoen Euro. Iedere maand verhuizen de Europarlementariërs van Brussel, waar het bestuurscentrum van de Europese Unie is gehuisvest, naar Straatsburg. De laatste locatie is de vaste vergaderlocatie van het Europees Parlement. Voor een week vergaderen in Straatsburg worden, naast alle 751 parlementsleden, ook alle documenten verhuisd. Een duur geintje, zowel financieel als voor het milieu én onnodig,
De EU heeft veel ingehuurde medewerkers op contract basis. 1989 had een Engelse vriend een nieuw concept voor de bewerking van speciale metaalsoorten ontwikkeld. Hij werd door Brussel gevraagd om voor hen te werken. Het contract duurde 5jr. Daarna kreeg hij nog 2 jr doorbetaald. Ging 1x per mnd naar Brussel, haalde zijn pas door de stempel klok en zijn fee van 10.000€ werd netjes overgemaakt. Mijn vriend vertelde dat er talloze stempelklok medewerkers waren. Kan nu in het digitale tijdperk niet meer natuurlijk. Wel werken er duizenden ambtenaren op eenzelfde project.

In totaal heeft Brussel 197 MILJOEN medewerkers. Daarvan 193 miljoen full time.

Geen wonder dat de Britten eruit stapten. En ze doen het tegen alle negative EU pers in wonderbaarlijk goed.

Ik kijk elke morgen 1 uur wat de wereld om mij heen doet. Reageer op X en WordPress. Dan kruip ik in mijn Andalusische Bubbel. Op mijn leeftijd? 80+. De Duiters zeggen: Das hab’ ich mir verdient!